بهشتی روی
لغت‌نامه دهخدا
بهشتی روی . [ ب ِ هَِ ] (ص مرکب ) کنایه از خوب رو. (رشیدی ) (آنندراج ). کنایه از خوش صورت و خوب رو. (برهان ). کنایه از ساده رو چرا که در بهشت همه ٔ مردان سوای پیغمبر ما (ص ) ساده رو و در حالت نوجوانی خواهند بود. (غیاث ) (آنندراج ). خوشروی و جمیل و زیبا. (ناظم الاطباء). بهشتی رو. خوبروی . زیبا. جمیل . (فرهنگ فارسی معین ) :
گمان مبر که به روی تو ای بهشتی رو
نگه بچشم خیانت کنم معاذ اﷲ.
در آن صحرا که او خواهد بتازید
بهشتی روی را قصری بسازید.
نه آنچنان بتو مشغولم ای بهشتی روی
که یاد خویشتنم در ضمیر می آید.
به هر محفل بهشتی روی من منزل کجا گیرد
که از رضوان بهشت جاودان را رونما گیرد.
و رجوع به بهشتی رخ و بهشتی سیما شود.
گمان مبر که به روی تو ای بهشتی رو
نگه بچشم خیانت کنم معاذ اﷲ.
سوزنی .
در آن صحرا که او خواهد بتازید
بهشتی روی را قصری بسازید.
نظامی .
نه آنچنان بتو مشغولم ای بهشتی روی
که یاد خویشتنم در ضمیر می آید.
سعدی .
به هر محفل بهشتی روی من منزل کجا گیرد
که از رضوان بهشت جاودان را رونما گیرد.
صائب (از آنندراج ).
و رجوع به بهشتی رخ و بهشتی سیما شود.
