بهیر

بهیر. [ ب َ ] (ع ص ، اِ) زن کلان سرین که وی را در رفتن دمه برافتد. (منتهی الارب ) (از آنندراج ). آنکه ازگرانی بار تاسه و دمه بر وی افتد. (ناظم الاطباء).