بهی

بهی . [ ب ِ ] (اِ مرکب ) کیش یزدان پرستان که آنرا دین بهی گویند. (آنندراج ) (انجمن آرا). یزدان پرستی و دین بهی . دین یزدان پرستی . (ناظم الاطباء) :
بیآموز آئین دین بهی
که بی دین نه خوبست شاهنشهی .

دقیقی .

پذیرفت پاکیزه دین بهی
نهان گشت بیدادی و بیرهی .

فردوسی .

زن و خواسته باید اندر میان
چو دین بهی را نخواهی زیان .

فردوسی .