به آفرید
لغتنامه دهخدا
به آفرید. [ ب ِه ْ ف َ ] (اِخ ) به آفرین . نام خواهر اسفندیار. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس ). نام خواهر اسفندیار، دختر گشتاسب :
چو پردخته شد از بزرگان سرای
برفتند به آفرید و همای .
ابا خواهر خویش به آفرید
بخون مژه هر دو رخ ناپدید.
چو پردخته شد از بزرگان سرای
برفتند به آفرید و همای .
فردوسی .
ابا خواهر خویش به آفرید
بخون مژه هر دو رخ ناپدید.
فردوسی .