بواده

بواده . [ ب َ دِه ْ ] (ع اِ) آنچه از عالم غیب بر دل آدمی بطور ناگهانی رسد و موجب بستگی یا گرفتگی دل شود. (کشاف اصطلاحات الفنون ). ما یفجاء القلب من الغیب علی سبیل الوهله اما موجب فرح او ترح . (تعریفات جرجانی ) (از اصطلاحات الصوفیه ). آنچه بطور ناگهانی از غیب به قلب برسد خواه موجب فرح باشد و خواه سبب اندوه بواده گویند. (فرهنگ مصطلحات العرفاء سجادی ص 91).