بوستان افروز

بوستان افروز. [ اَ / س ِ اَ ] (اِ مرکب ) گلی است که آنرا تاج خروس گویند به سبب شباهتی که بدان دارد. (برهان ). همان گل تاج خروس است ، بسبب شباهتی که بدان دارد. گل تاج خروس . (رشیدی ). دیسم . (بحر الجواهر) (آنندراج ). دج الامیر. اماریطن :
بوستان افروز پیش ضیمران
چون نزاری پیش روی فربهی .

منوچهری .

بوستان افروز تازه در میان بوستان
همچو خون آلوده در هیجا سنان کارزار.

غضایری رازی .

بوستان افروز بنگر رسته با شاه اسپرم
گر ندیدستی خط قوس قزح بر آسمان .

ازرقی (دیوان چ دانشگاه ص 71).

فروخت روی نشاطم چو بوستان افروز
بدین امید کز این ورطه بو که جان ببرم .

انوری .

می چون بوستان افروز ده زانک
سفال دل چو ریحان تازه کردی .

خاقانی .

زآن گلی چند بوستان افروز
که در آن بوستان بدند آن روز.

نظامی .

چه خوری خون چو لاله ٔ دلسوز
خوش نظر باش و بوستان افروز.

خواجوی کرمانی .

رجوع به بستان ابروز و بستان افروز شود.