بوظ

بوظ. [ ب َ ] (ع مص ) انداختن منی در رحم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). || فربه شدن بعد از لاغری . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).