بوفروشلغتنامه دهخدابوفروش . [ ف ُ ] (نف مرکب ) آنکه عطریات فروشد مثل گلاب و بیدمشک و عطر و ارگچه و مانند آن . (آنندراج ). عطار و مشک فروش . (انجمن آرای ناصری ) (برهان ) (ناظم الاطباء).
