بوقلمون باف

بوقلمون باف . [ ق َ ل َ ] (نف مرکب ) بافنده ٔ دیبای رومی . || که حوادث گوناگون پدید کند. که هر ساعت حادثه ای پدید آرد :
ننموده رخ به آینه گردان مهر و ماه
نسپرده دل به بوقلمون باف صبح و شام .

خاقانی .