بومره

بومره . [ م ُرْ رَ] (اِخ ) کنیت ابلیس . (غیاث ) (آنندراج ) :
وین گاوان را بسوی او خواندن
این است همیشه کار بومره .

ناصرخسرو.

بار که نهد در جهان خر کره را
درس که دهد پارسی بومره را.

مولوی .

رجوع به ابومره شود.