بوچ

بوچ . [ ب َ / بُو ] (اِ) خودنمایی و کر و فر. (برهان ) (انجمن آرا) (جهانگیری ) (رشیدی ). آنرا بوش هم گویند. (جهانگیری ). خودآرایی . (فرهنگ فارسی معین ) (ناظم الاطباء). || حشمت . شوکت . || توانایی . || وقار. (فرهنگ فارسی معین ) (ناظم الاطباء). و رجوع به بوج شود.