بوکلک

بوکلک . [ ک َ ل َ ] (اِ) میوه ای است مغزدار که آنرا «ون » گویند و ترکان ، چتلاقوچ و عربان ، حبةالخضراء خوانند. (برهان ). بن کوهی است و آن حبه ای است سبز و کوچک و آنرا انجکک نیز گویند و ترکان آنرا چتلاقوج و عربان ، حبةالخضرا و بهندی ، قهوه خوانند. (آنندراج ) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء). بَن و میوه ٔ درخت بنه :
مرغ چنان بوکلک دهانش به تنگی
در گلوی او چگونه گنجدمعبد.

منوچهری .

نخوری انجکک و بوکلک بی حاصل
تا به ریش خود و یاران نکنی تف بسیار.

بسحاق اطعمه .

|| میوه ٔ درخت عرعر. (ناظم الاطباء).