بوی و رنگ

بوی و رنگ . [ ی ُ رَ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) رونق . طراوت . زیب و فر :
در آن شارسان کرد چندان درنگ
که آتشکده گشت با بوی و رنگ .

فردوسی .

چو خاقان به ایران درآمد بجنگ
نماند بدین بوم و بر بوی و رنگ .

فردوسی .

ز باغت بجز بوی و رنگی نبینم
خود آن بوی را هم درنگی نبینم .

خاقانی .