بپگن

بپگن . [ ب ِ گ َ ] (اِ) کسی را گویند که ازغایت سیری نگاه به طعام نکند. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). || کنایه از، از طعام سرباز زدن . (برهان قاطع). بتکن . و رجوع به بتکن شود. || بمعنی بفکن فعل امر. (برهان قاطع) (انجمن آرای ناصری ) (از آنندراج ). و رجوع به فکندن و افکندن شود.