بچه ٔکو

بچه ٔکو. [ ب َ چ َ / چ ِ / ب َچ ْ چ َ / چ ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بچه که از کوچه بردارند و پرورش دهند. (از برهان قاطع) (از آنندراج ). کودکی که از راهگذر برداشته باشند. (ناظم الاطباء). لقیط. کوی یافت . || حرامزاده . (شرفنامه ٔ منیری ). فغاک . خشوک . سند. سندره .