بچه ٔ شوهرلغتنامه دهخدابچه ٔ شوهر. [ ب َ چ َ / چ ِ / ب َچ ْ چ َ / چ ِ ی ِ ش َ شُو هََ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) فرزند شوهر از زنی دیگر.(یادداشت مؤلف ). بچه خوانده . پسر یا دختر خوانده .
