بکری

بکری . [ ب ِ ] (حامص ) دوشیزگی . بکر بودن .
- بکری داشتن ؛ دوشیزگی داشتن . بکارت داشتن :
من آن زن فعلم از حیض خجالت
که بکری دارم و شویی ندارم .

خاقانی .

|| تازگی . نوی . || ابداع . ابتکار :
سرحد خلقت شده بازار او
بکری قدرت شده در کار او.

نظامی .