بکل

بکل . [ ب َ ] (ع مص ) آمیختن سخن و جز آن ، یقال بکل علینا حدیثه ؛ أی خلطه .(منتهی الارب ). آمیختن . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی )(از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). آمیختن سخن و جز آن . (آنندراج ). || بکل السویق بالدقیق . (منتهی الارب ). آمیختن پِسْت را با آرد. (از ناظم الاطباء). || غنیمت گرفتن . || بکیله ساختن . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ). گرفتن بکیله را. (ناظم الاطباء). بکیل ساختن . (تاج المصادر بیهقی ).