بیابانیان
لغت‌نامه دهخدا
بیابانیان . (اِ مرکب ) ج ِ بیابانی ، بمعنی صحرانشین . رجوع به بیابانی شود. || ستاره هایی که در غیر مدار آفتاب و ماه واقع شده اند. (ناظم الاطباء ذیل بیابانیات ). کواکب قدر اول و دوم و سوم و منازل قمر. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به بیابانی شود. || زنان صحرانشین . (فرهنگ فارسی معین ).
