بیاچاریدن

بیاچاریدن . [ دَ ] (مص ) آچاردن . آچاریدن :
که مر این خاک ترش را تو چو طباخان
می ببوی و مزه و رنگ بیاچاری .

ناصرخسرو.

رجوع به آچاردن و آچاریدن شود.