بیدادکارلغتنامه دهخدابیدادکار. (ص مرکب ) بیدادگر. ظالم . (یادداشت مؤلف ) : و این مردمانند که طبع ددگان دارند و درشت صورتند و کم موی و بیدادکار. (حدود العالم ).
