بیدادکرده

بیدادکرده . [ ک َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب / نف مرکب ) ستم کرده . که مرتکب ظلم شده باشد. که ستم روا داشته باشد :
فژاگن نیم سالخورده نیم
ابر جفت بیدادکرده نیم .

بوشکور.