بیدادکردهلغتنامه دهخدابیدادکرده . [ ک َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب / نف مرکب ) ستم کرده . که مرتکب ظلم شده باشد. که ستم روا داشته باشد : فژاگن نیم سالخورده نیم ابر جفت بیدادکرده نیم .بوشکور.