بیداد گشتن
لغت‌نامه دهخدا
بیداد گشتن . [ گ َ ت َ ] (حامص مرکب ) ستمگر شدن . ظالم گشتن :
چنان دادگر شاه بیداد گشت
به بیدادی کهتران شاد گشت .
به اول دادگر بود و به آخر بیداد گشت . (نوروزنامه ). || ظلم و ستم شدن :
همه رنج و تیمار من باد گشت
همان دین زردشت بیداد گشت .
چنان دادگر شاه بیداد گشت
به بیدادی کهتران شاد گشت .
فردوسی .
به اول دادگر بود و به آخر بیداد گشت . (نوروزنامه ). || ظلم و ستم شدن :
همه رنج و تیمار من باد گشت
همان دین زردشت بیداد گشت .
فردوسی .
