بیداور
لغتنامه دهخدا
بیداور. [ وَ ] (ص مرکب ) (از: بی + داور) بدون قاضی و دادرس :
چاره ٔ ما ساز که بیداوریم
گر تو برانی به که روی آوریم ؟
و رجوع به داور شود.
چاره ٔ ما ساز که بیداوریم
گر تو برانی به که روی آوریم ؟
نظامی .
و رجوع به داور شود.
25 فرهنگ
