بیدبرگ
لغتنامه دهخدا
بیدبرگ . [ بی ب َ ] (اِ مرکب ) برگ درخت بید. (فرهنگ فارسی معین ) :
ز سهم خدنگ تو وان بیدبرگ
بلرزد حسود تو چون بیدبرگ .
|| نوعی از پیکان تیر باشد شبیه به برگ بید. (برهان ) (رشیدی ) (ناظم الاطباء) (انجمن آرا) (آنندراج ) (جهانگیری ). جنسی از پیکان تیر. (شرفنامه ٔ منیری ). نوعی از پیکان که بصورت برگ بید باشد. (از غیاث ). برگ بید نیز گویند. (رشیدی ) :
خدنگی که پیکانش بد بیدبرگ
فرودوخت بر تارک ترک ترگ .
نشانده یکی بیدبرگی بتیر
که از سهم او تیر چرخست پیر.
به تیری که پیکان او بیدبرگ
فرودوخت بر تارک ترک ترگ .
ز قاروره و یاسج و بیدبرگ
قواره قواره شده درع و ترگ .
زآفت بیدبرگ باد خزان
شاخ پربرگ بید دست گزان .
بدی گر خود بدی دیو سپیدی
به پیش بیدبرگش برگ بیدی .
ز سهم خدنگ تو وان بیدبرگ
بلرزد حسود تو چون بیدبرگ .
ز سهم خدنگ تو وان بیدبرگ
بلرزد حسود تو چون بیدبرگ .
(از شرفنامه ٔمنیری ).
|| نوعی از پیکان تیر باشد شبیه به برگ بید. (برهان ) (رشیدی ) (ناظم الاطباء) (انجمن آرا) (آنندراج ) (جهانگیری ). جنسی از پیکان تیر. (شرفنامه ٔ منیری ). نوعی از پیکان که بصورت برگ بید باشد. (از غیاث ). برگ بید نیز گویند. (رشیدی ) :
خدنگی که پیکانش بد بیدبرگ
فرودوخت بر تارک ترک ترگ .
فردوسی .
نشانده یکی بیدبرگی بتیر
که از سهم او تیر چرخست پیر.
فردوسی .
به تیری که پیکان او بیدبرگ
فرودوخت بر تارک ترک ترگ .
(گرشاسبنامه ).
ز قاروره و یاسج و بیدبرگ
قواره قواره شده درع و ترگ .
نظامی .
زآفت بیدبرگ باد خزان
شاخ پربرگ بید دست گزان .
نظامی .
بدی گر خود بدی دیو سپیدی
به پیش بیدبرگش برگ بیدی .
(شرفنامه ٔ منیری ).
ز سهم خدنگ تو وان بیدبرگ
بلرزد حسود تو چون بیدبرگ .
(شرفنامه ٔ منیری ).