بیدخون
لغت‌نامه دهخدا
بیدخون . (اِخ ) نام چشمه ای واقع در بلوک مالکی شمال قریه ٔ بیدخون ، آب آن از کوه درروک میانه ٔ بلوک گله دار و بلوک مالکی برخاسته بمسافت صد گز بیشتر از کوه بدره ریخته و چون از دره ٔ کوه بیرون رود در حوالی قریه ٔ بیدخون باغها و زراعت را آب دهد و در تمامی سواحل دریای فارس چشمه ٔ آب شیرین گوارا جز این چشمه یافت نشود. (از فارسنامه ٔ ناصری ).
