بید ناز
لغتنامه دهخدا
بید ناز. [ دِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بید موله .بید مجنون . بید معلق . (یادداشت مؤلف ) :
زلفت که چو بید ناز آویخته است
خاک محن اندر سر من بیخته است .
رجوع به بید مولّه و بید مجنون و بید معلق شود.
زلفت که چو بید ناز آویخته است
خاک محن اندر سر من بیخته است .
(از کتاب شرف الدین رامی ).
رجوع به بید مولّه و بید مجنون و بید معلق شود.