بیرخصت
لغتنامه دهخدا
بیرخصت . [ رُ ص َ ] (ص مرکب ) (از: بی + رخصت ) بدون اذن . بی اجازه . بی دستوری :
در ازل بر جان خاقانی نهادی مهر مهر
تا ابد بیرخصت خاقان اعظم برمکن .
رجوع به رخصت شود.
در ازل بر جان خاقانی نهادی مهر مهر
تا ابد بیرخصت خاقان اعظم برمکن .
خاقانی .
رجوع به رخصت شود.