بیرخ
لغت‌نامه دهخدا
بیرخ . [ ب َ رَ ] (اِ) این کلمه دربیت زیر (لباب الالباب ج 1 ص 242) از محمدبن بدیع نسوی آمده و مؤلف آنرا با تردید ذکر کرده و ارجاع به بیدخ داده اند، و بیدخ بمعنی اسب تیزرو است :
که گر ز ابر قبول تو شبنمی یابد
ز مرغزار مراد تو برکشد بیرخ .
که گر ز ابر قبول تو شبنمی یابد
ز مرغزار مراد تو برکشد بیرخ .
