بیرونقی

بیرونقی . [ رَ / رُو ن َ ] (حامص مرکب ) حالت و کیفیت بیرونق . کسادی . تق و لقی . ناروایی . عدم رواج :
تا نور جان و ظل خدائی نهفته خاک
بیرونقی بخلق خدای اندر آمده .

خاقانی .

برونق توانم من این کارکرد
به بیرونقی کار ناید ز مرد.

نظامی .

کار چو بیرونقی از نور برد
قصه بدستوری دستور برد.

نظامی .