بیرون دویدنلغتنامه دهخدابیرون دویدن . [ دَ دَ ] (مص مرکب ) به خارج آمدن با سرعت . برون شدن : انبجاس ، انفجار؛ بیرون دویدن آب . (یادداشت مؤلف ). رجوع به دویدن شود.
