بیل گر

بیل گر. [ گ َ ] (ص مرکب ) (از: بیل + گر) سحاء. آنکه خاک و گل را از زمین رندد و باغبان که از بیل خیابان و غیره را آرایش دهد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).