بیمندلغتنامه دهخدابیمند. [ م َ ] (اِ) آلتی است که باغبان با آن طائران را بپراند. (از آنندراج ). هر آلت صداداری که بواسطه ٔ آن طیور را از باغ ترسانیده بیرون کنند. || صفیر آسیا. || زنگی که پاسبانان و خدمتگاران میزنند. (ناظم الاطباء).
