بیهده گویی

بیهده گویی . [ هَُ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) بیهوده گویی . عمل بیهوده گوی . یاوه گویی . هزل :
جز مدح شاه بیهده گوئیست شاعری
هشتاد سال بس که بدی بیهده سرای .

سوزنی .

رجوع به بیهوده گوی شود.