بیهوش گشتن

بیهوش گشتن . [ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) مدهوش گشتن . بیهوش گردیدن . حواس رااز دست دادن . در اثر ضربتی یا داروی بیهوشی مغمی علیه یا مغشی علیه گشتن . از خود بیخود گشتن :
چو آواز کوس آمد از پشت پیل
همی مرد بیهوش گشت از دو میل .

فردوسی .

همی بی تن و تاب و بی توش گشت
بیفتاداز پای و بیهوش گشت .

فردوسی .

بزین اندر از زخم بیهوش گشت
بخاک اندر افتاد و خاموش گشت .

فردوسی .

چو بگسست زنجیر بی توش گشت
بیفتاد و زان درد بیهوش گشت .

فردوسی .

بروی اندر افتاد و بیهوش گشت
نگفتش سخن هیچ و خاموش گشت .

فردوسی .