بیگاه گشتن

بیگاه گشتن . [ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) به آخر شدن روز. بیگاه شدن :
چنین گفت کامروز بیگاه گشت .

فردوسی .

که شد روز تاریک و بیگاه گشت .

فردوسی .