بیگند

بیگند. [ ب َ گ َ ](اِخ ) بیکند. بیگن . رجوع به بیکند شود :
کنون نام کندژ به بیگند گشت
زمانه پر از بند و اورند گشت .

فردوسی .

به بیگند شد رزمگاهی گزید
که چرخ روان روی هامون ندید.

فردوسی .

طلایه بیامد که آمد سپاه
به بیگند سازد همی رزمگاه .

فردوسی .