بی صاحبلغتنامه دهخدابی صاحب . [ ح ِ ] (ص مرکب ) (از: بی + صاحب ) بی خداوند. که مالک ندارد. (یادداشت مؤلف ). رجوع به صاحب شود. || نوعی نفرین ، مخفف بی صاحب مانده . (یادداشت مؤلف ).