بی آلت
لغتنامه دهخدا
بی آلت . [ ل َ ] (ص مرکب ) بی سلاح . بی ساز جنگ . بی ساز و برگ : تاجیکان سبک مایه بی آلتند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 632).
سلاحی و سازی ندارند چست
ز بی آلتان جنگ ناید درست .
و رجوع به آلت شود.
سلاحی و سازی ندارند چست
ز بی آلتان جنگ ناید درست .
نظامی .
و رجوع به آلت شود.