بی خطا

بی خطا. [ خ َ ] (ص مرکب ) دور از خطا و اشتباه . بیگنه . غیرمقصر :
ملک آن تست و شاهی فرمای هرچه خواهی
گر بیگنه بسوزی ور بیخطا بگیری .

سعدی .

بنده ام گر بی گناهی میکشد
راضیم گر بی خطایی میزند.

سعدی .