بی رضا

بی رضا. [ رِ ] (ص مرکب ) (از: بی + رضا) بی اجازت و خشنودی . (آنندراج ). بدون اجازه . (ناظم الاطباء). بی خرسندی و خشنودی :
زن کز بر مرد بیرضا برخیزد
بس فتنه و جنگ از آن سرا برخیزد.

سعدی .

و رجوع به رضا شود.