بی زور
لغت‌نامه دهخدا
بی زور. (ص مرکب ) (از: بی + زور) کم زور. ضعیف . (آنندراج ). بی نیرو. بی توش . (از یادداشت مؤلف ). مقابل بنیرو. ضعیف و ناتوان و بیقدرت . (ناظم الاطباء) :
زمانه با هزاران دست بی زور
فلک با صدهزاران دیده شبکور.
کمان ابروی جانان نمی پیچد سر از حافظ
ولیکن خنده می آید بدان بازوی بی زورش .
- بی زور گشتن ؛ ناتوان شدن . ضعیف شدن :
بسا بینا که از زر کور گردد
بسا آهن بزر بی زور گردد.
- امثال :
زوردار بی زور را خورد . (یادداشت مؤلف ).
زمانه با هزاران دست بی زور
فلک با صدهزاران دیده شبکور.
نظامی .
کمان ابروی جانان نمی پیچد سر از حافظ
ولیکن خنده می آید بدان بازوی بی زورش .
حافظ.
- بی زور گشتن ؛ ناتوان شدن . ضعیف شدن :
بسا بینا که از زر کور گردد
بسا آهن بزر بی زور گردد.
نظامی .
- امثال :
زوردار بی زور را خورد . (یادداشت مؤلف ).
