بی سؤال . [ س ُ آ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) (از: بی + سؤال ) بدون پرسش . (ناظم الاطباء). آنکه از کسی سؤال نکند. (آنندراج ). - بی سؤال و جواب ؛ناگزیر. (یادداشت مؤلف ). || بدون تمنا و درخواست . (ناظم الاطباء). و رجوع به سؤال شود.

بی سؤال

جواب و سؤال

سوال

سؤال

سؤال کردن

سوأل

question mark

شیرین سؤال

نسیبة

مقرجه

snake pit

fooyoung

هرزه گویی

فولوافاریقون

لغت‌نامه دهخدا