بی عنایت
لغت‌نامه دهخدا
بی عنایت . [ ع ِ ی َ ] (ص مرکب ) (از: بی + عنایت ) بی شفقت و نامهربان . (آنندراج ). درشت و بی مروت . بی اهتمام . بی علاقه . (ناظم الاطباء). بی توجه :
بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم
یارب مباد کس را مخدوم بی عنایت .
رجوع به عنایت شود.
بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم
یارب مباد کس را مخدوم بی عنایت .
حافظ.
رجوع به عنایت شود.
