بی فرمانی
لغت‌نامه دهخدا
بی فرمانی . [ ف َ ](حامص مرکب ) حالت و کیفیت بی فرمان . نافرمانی . فحشاء. (یادداشت مؤلف ). عصیان . تمرد. سرکشی :
از حد و غایت بی فرمانی درمگذر
که پدیدار است اندازه ٔ بی فرمانی .
گرم از پیش برانی تو بشوخی نروم
عفو فرمای که عجز است نه بی فرمانی .
از حد و غایت بی فرمانی درمگذر
که پدیدار است اندازه ٔ بی فرمانی .
منوچهری .
گرم از پیش برانی تو بشوخی نروم
عفو فرمای که عجز است نه بی فرمانی .
سعدی .
