بی مغزی
لغت‌نامه دهخدا
بی مغزی . [ م َ ] (حامص مرکب ) پوکی . تهی میانی . کاواکی . پوچی :
تا نمانی صفر و سرگردان چو چرخ
تا نسوزی تو ز بی مغزی چو مرخ .
مخور صائب فریب فضل از عمامه ٔ زاهد
که در گنبد ز بی مغزی صدا بسیار می پیچد.
و رجوع به بی مغز شود. || کم ظرفی . (یادداشت مؤلف ). سبکسری . احمقی . بی خردی . سبکی . رجوع به بی مغز شود.
تا نمانی صفر و سرگردان چو چرخ
تا نسوزی تو ز بی مغزی چو مرخ .
مولوی .
مخور صائب فریب فضل از عمامه ٔ زاهد
که در گنبد ز بی مغزی صدا بسیار می پیچد.
صائب .
و رجوع به بی مغز شود. || کم ظرفی . (یادداشت مؤلف ). سبکسری . احمقی . بی خردی . سبکی . رجوع به بی مغز شود.
