بی منزلی
لغتنامه دهخدا
بی منزلی . [ م َ زِ ] (حامص مرکب ) (از: بی + منزل + ی ) بی مقامی . بی جایگاهی . بدون منزل (مرحله ) بودن :
همتش از غایت روشندلی
آمده در منزل بی منزلی .
رجوع به منزل شود.
همتش از غایت روشندلی
آمده در منزل بی منزلی .
نظامی .
رجوع به منزل شود.