بی نفسی

بی نفسی . [ ن َ ف َ ] (حامص مرکب ) حالت و چگونگی بی نفس . عجز. اضطرار. خموشی از ناتوانی :
یکسو افکن ز طبع بی نفسی
تات باشد چو روح قدر و خطر.

سنائی .

و رجوع به نفس شود.