تابوک
لغت‌نامه دهخدا
تابوک . (اِ) مخارجه ٔ عمارت را گویند. (برهان ) (فرهنگ جهانگیری ). بالاخانه ٔ کوچک که در بالا واقع شود و آن را مخارجه گویند، فرالاوی گفته :
هوشم ز ذوق لطف سخنهای جان فزاش
از حجره ٔ دلم سوی تابوک گوش شد.
بیرون داشت عمارتها. (شرفنامه ٔ منیری ). بالاخانه . غرفه . خانه ٔ کوچک (اِ مرکب )، مخارجه ٔ عمارت که در تحت آن ستونی نباشد. (بالکن ). || مجازاً لاله ٔ گوش را گفته اند و شعر فرالاوی هم همین معنی را افاده کند.
هوشم ز ذوق لطف سخنهای جان فزاش
از حجره ٔ دلم سوی تابوک گوش شد.
(انجمن آرا) (آنندراج ).
بیرون داشت عمارتها. (شرفنامه ٔ منیری ). بالاخانه . غرفه . خانه ٔ کوچک (اِ مرکب )، مخارجه ٔ عمارت که در تحت آن ستونی نباشد. (بالکن ). || مجازاً لاله ٔ گوش را گفته اند و شعر فرالاوی هم همین معنی را افاده کند.
